Naukowcy z Wydziału Biologii Uniwersytetu Łódzkiego, we współpracy z naukowcami z norweskiego Instytutu Morskiego w Bergen odkryli ponad 300 nowych gatunków w głębinach oceanicznych u wybrzeży Ghany.
Pracami zespołu łódzkich biologów kieruje dr hab. Krzysztof Pabis, prof. UŁ z Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego – obecnie prorektor uczelni ds. popularyzacji nauki. Wraz z nim grupę badawczą tworzą: dr Robert Sobczyk, dr Anna Stępień, dr Piotr Jóźwiak oraz mgr Krzysztof Podwysocki.
„Badania dna oceanów wciąż bywają porównywane do poznawania powierzchni księżyca”
– mówi prof. Krzysztof Pabis.
„Tak naprawdę przez ostatnie kilkadziesiąt lat naukowcom udało się ledwie podrapać morskie dno łyżeczką do herbaty (zwłaszcza kiedy porównamy ten wynik do naszej wiedzy o ekosystemach lądowych). Przykładowo, nasz program badawczy pozwolił na zebranie, aż 270 próbek, wzdłuż 500 km wybrzeża Ghany i na głębokościach sięgających 1000 m, co czyni go jednym z największych w całym Oceanie Atlantyckim. Umożliwiło to jednak poznanie obszaru zaledwie 12 m2 dna. Na tej powierzchni odpowiadającej wielkości niewielkiego pokoju w bloku znaleźliśmy jednak około 800 gatunków, w tym około 300 nowych dla nauki”
– dodaje naukowiec.
W badanej części dna Oceanu Atlantyckiego dominują dwie grupy niewielkich zwierząt. Są to wieloszczety, czyli morscy kuzyni dżdżownicy oraz skorupiaki.
Największą grupę organizmów stanowiły wieloszczety – ponad 250 gatunków, w tym około 100 nowych dla nauki.
„To jedne z najbardziej niezwykłych morskich zwierząt.Niektóre polują z zasadzki, niczym lwy na sawannie. Inne drążą korytarze pod powierzchnią dna morskiego. Wiele z nich wyszukuje na powierzchni dna rozmaite resztki lub inne martwe organizmy, a ich zachowanie przypomina sposób życia hien”
– opowiadał prof. Pabis.
W jego ocenie jednym z najciekawszych gatunków w ogóle był jaskrawo ubarwiony czerwono-pomarańczowy drapieżny ukwiał, który „wygląda niczym potwór morski z szeroko rozwartą paszczą”.
Jak wskazał Pabis, opublikowane opracowania na wiele lat staną się punktem odniesienia dla badań zoogeograficznych, ekologicznych oraz oceny różnorodności biologicznej.
„Już teraz wskazały one na konieczność zmiany dotychczasowych przekonań na temat granic regionów Atlantyku. Ponadto udało nam się wytypować najbardziej narażone obszary dna oraz miejsca wymagające pilnej ochrony, wskazaliśmy też gatunki będące potencjalnymi indykatorami zmian i przedstawiliśmy wytyczne dla przyszłego monitoringu. Jednak przede wszystkim udało nam się lepiej zrozumieć złożone zależności pomiędzy organizmami żywymi a rozmaitymi czynnikami fizycznymi i chemicznymi, w tym zwłaszcza substancjami toksycznymi dostającymi się do oceanu w wyniku działań człowieka”
Jeśli temat Cię zainteresował, obejrzyj film „Podwodny świat u wybrzeży Ghany” na kanale Nauka Inspiruje w serwisie YouTube.
https://www.youtube.com/watch?v=o8tzZ5bRjG8
Redakcja: Centrum Komunikacji i PR UŁ