Paikwaophis kruki. Zdjęcie: DB Means
Paikwaophis kruki, to niewielki okaz węża znaleziony niedawno podczas wyprawy National Geographic do odległego, mglistego lasu na wyżynach zachodniej Gujany. Egzemplarz został wysłany do prof. Philippe’a Koka w celu identyfikacji i dalszych analiz. Po dokładnym zbadaniu zewnętrznej morfologii okazu i dokonaniu trójwymiarowej rekonstrukcji jego szkieletu (w oparciu o skanowanie µCT), a także analizach molekularnych, okazało się, że mały wąż należy do nieopisanego rodzaju z rodziny Dipsadidae. Ta duża rodzina węży obejmuje około 100 rodzajów i ponad 800 gatunków, głównie występujących w regionie neotropikalnym.
Trójwymiarowy model czaszki Paikwaophis kruki. Zdjęcie autorstwa P.J.R. Kok
Prof. Kok i jego amerykański kolega dr D. B. Means (który znalazł węża w 2021 r.) nazwali nowy rodzaj Paikwaophis, co odnosi się do miejsca, w którym zebrano okaz (w pobliżu rzeki Paikwa w zachodniej Gujanie). Nazwa gatunkowa kruki jest wyrazem uznania dla prof. Andrzeja Kruka, dziekana Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska, za „jego przyjaźń i wyjątkowy wkład w podnoszenie jakości badań na Uniwersytecie Łódzkim”.
Nowy wąż jest malutki (w momencie znalezienia osiągnął zaledwie 180 mm długości), ma piękne czerwone, pod wieloma względami, intrygujące oczy. Znany jest tylko z jednego okazu znalezionego pełzającego wśród liściastej ściółki na glebie torfowej w odległym, nieskazitelnym lesie zawieszonym wśród chmur, położonym między dwiema piaskowcowymi górami stołowymi (tepui): Roraima-tepui i Wei-Assipu-tepui.
Opierając się na danych molekularnych, jego najbliższym krewnym jest rodzaj Xenopholis, który jest szeroko rozpowszechniony w Ameryce Południowej. Jednak te dwa rodzaje są morfologicznie uderzająco różne.
Paikwaophis kruki prawdopodobnie żyje całkowicie lub częściowo pod ziemią. To może wyjaśniać, dlaczego nigdy wcześniej go nie widziano. Ponieważ nie jest łatwo go znaleźć. Spędza większość swojego życia w glebie, tylko nieregularnie wychodząc na powierzchnię.
Nowy wąż nie jest jadowity i żywi się małymi jaszczurkami co sprawdzono na podstawie zawartości żołądka.
Źródło: Uniwersytet Łódzki