Nagroda III edycji Konkursu im. Pierwszego Rektora Uniwersytetu Łódzkiego Tadeusza Kotarbińskiego dla dzieła „Nekroperformans. Kulturowa rekonstrukcja Teatru Wielkiej Wojny” Doroty Sajewskiej. Nagrodę za wybitną pracę naukową z zakresu nauk humanistycznych, w wysokości 50 000 zł, wręczono 26 listopada br. w trakcie gali w Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina.
W tegorocznym Konkursie zgłoszono łącznie 56 prac, z których Kapituła nominowała do Nagrody pięć. Oprócz zwycięskiego dzieła, nominowano również książki:Andrzeja Bogusławskiego i Ewy Drzazgowskiej Język w refleksji teoretycznej. Przekroje historyczne. Tom I i II, Adama Kirpszy Jak negocjować w Brukseli? Proces podejmowania decyzji w Unii Europejskiej, Joanny Nalewajko-Kulikov Mówić we własnym imieniu. Prasa jidyszowa a tworzenie żydowskiej tożsamości narodowej (do 1918 roku), , Michała Mencfela Atanazy Raczyński (1788-1874). Biografia.
– Mam głębokie poczucie, że sztuka uczy nas zwracania uwagi na ludzi i obserwacji ludzi, uczy nas również empatii. W pracy humanisty jest to niezwykle istotne. Ta nagroda to jest ogromne zobowiązanie przed moim kolejnym tekstem – powiedziała laureatka tuż po ogłoszeniu werdyktu.
Zwycięska praca została wydana przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, zgłoszona przez Dziekana Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.
„Niektóre ustalenia i fakty, a także materiały ilustracyjne podane przez autorkę są wstrząsające, lecz nie o epatowanie czytelnika tu chodzi, a ukazanie wszystkich przemilczanych lub wypieranych aspektów traumy wojennej. Jednocześnie Dorota Sajewska znakomicie problematyzuje analizowany materiał: ukazuje „teatr” Wielkiej Wojny jako theatrum mundi, rewaloryzuje tradycję romantyczną, stawia fundamentalne pytania z zakresu historiozofii, estetyki i etyki, zmusza do przemyślenia powszechnie funkcjonującej wiedzy historycznej. A przy tym unika ideologizacji i moralizatorstwa, choć jej narracja – pozbawiona retorycznego zdobnictwa – jest empatyczna i sugestywna.”– czytamy w recenzji Kapituły Nagrody im. Kotarbińskiego.
„Dorota Sajewska, specjalistka od teatru współczesnego, która nawet robi teatr, szuka konkretu, chce go dotknąć. Stąd jej zasadnicze pytanie i pomysł, który jest kluczem do sukcesu: jak wyglądał spektakl w czasie wojny? Na froncie, w okopach, lazaretach, w obozach internowania, wśród legionistów w I Brygadzie? Nic o tym nie wiemy. Żeby się dowiedzieć, trzeba by dokonać właściwie ekshumacji archiwum, jakiegoś potwornego wysiłku, bo zapomnieliśmy o tym, już nie mówiąc o tym, że spektakl się rozwiewa. I ona to zrobiła, dokonała tej niesamowitej sztuki.” – mówi prof. Aleksander Nawarecki z Uniwersytetu Śląskiego.
Niedzielny wieczór zgromadził na uroczystej gali w Filharmonii Łódzkiej świat nauki: nominowanych i Laureatkę poprzedniej edycji Konkursu (dr Ewę Kołodziejczyk), tegorocznych nominowanych, przedstawicieli szkół wyższych w Polsce, władze lokalne, przedstawicieli instytucji i biznesu, absolwentów VIP Uniwersytetu Łódzkiego, sympatyków uczelni, media. Galę uświetnił koncert solowy Leszka Możdżera.
– Prace, które w tym roku wpłynęły na nasz konkurs, są dowodem znakomitej kondycji polskiej humanistyki, obrazują jej otwartość, oryginalność, nietuzinkową tematykę badań i formę prezentacji ich wyników. Ogromnie cieszymy się, że udało nam się w ciągu tych trzech lat pokazać, że polscy humaniści w niczym nie ustępują swym kolegom z zagranicy, że polska humanistyka jest częścią światowego dorobku – powiedział Rektor Uniwersytetu Łódzkiego prof. Antoni Różalski.
Uniwersytet Łódzki ustanowił Nagrodę w 2015 roku. Ma ona podkreślić znaczenie badań humanistycznych w nauce, a także nieocenioną rolę humanistyki w kształtowaniu ludzkiej myśli, w życiu każdego człowieka i rozwoju społeczeństwa. Jest to jedyne tego rodzaju wyróżnienie uniwersyteckie o randze ogólnopolskiej.
Patronem nagrody jest prof. Tadeusz Kotarbiński – wybitny uczony, humanista, filozof, znakomity nauczyciel, człowiek głębokiej refleksji i szerokiego spojrzenia na historię ludzkiej myśli i jej wpływ na losy społeczeństw. Prof. Kotarbiński był pierwszym rektorem UŁ. Ukształtował model pracy naukowej łódzkich uczonych, który przez kolejne dziesięciolecia jest punktem odniesienia dla całej wspólnoty największej szkoły wyższej Polski Centralnej. Zgromadził wokół siebie grono wybitnych nauczycieli, wykształcił znakomitych naukowców. Odegrał niezwykłą rolę w rozsławianiu polskiej myśli w świecie.
Na Uniwersytecie Łódzkim – uniwersytecie klasycznym, humanistyka rozumiana jest więc, jako pewien typ wrażliwości niż jako obszar nauki. Chodzi o to, by zintensyfikować działania przedstawicieli wielu dyscyplin naukowych, nadać dynamikę nauce, wydobyć potencjał badawczy i wyzwolić nową energię.
Źródło: biuletyn.uni.lodz.pl